บอร์ด ความรัก,ความรักไม่เคยหายไปจากชีวิตใคร ประสบการณ์ช.. เนื้อหาโดย วันศุกร์ ราศีเมถุนในทุกๆ คืน เด็กหญิงคนหนึ่งชอบนั่งเหม่อมองที่ริมหน้าต่างเล็กๆ ในห้องนอนของเธอเพราะตรงหน้าต่างห้องนั้น เธอจะมองเห็นประตูหน้าบ้านและที่ประตูหน้าบ้าน เธอหวังจะได้เห็นการกลับมาของผู้เป็นพ่อ แม่มักบอกเธอเสมอ ว่าชีวิตอาจไม่ได้ดั่งใจไปเสียทุกอย่างและพ่อก็พบทางใหม่ที่ดีกว่าเธอกับแม่ เขาจึงจะไม่มีวันกลับมาแล้วเธอเข้าใจ แต่ยังมีความหวังและคิดเสมอว่าตัวเองเป็นเด็กดี ดังนั้นพ่อจะต้องกลับมาหากแต่ในวันสุดท้ายที่เธอยังมีความหวังพ่อก็ไม่เคยกลับมา... เด็กหญิงคนนั้น เติบโตขึ้นมาพร้อมความว่างเปล่าในจิตใจเธอโทษว่าเป็นความผิดของแม่ ที่ทำให้พ่อไปจากเธอและเฝ้ามองหาผู้ชายสักคนมาเติมเต็มความว่างเปล่านั้นแทนพ่อจนกระทั่งวันหนึ่ง เธอก็ได้พบผู้ชายคนหนึ่งที่ดีพร้อมเธอคิดว่า ?การเป็นเด็กดี? จะทำให้เขาอยู่กับเธอตลอดไปเธอจึงพร้อมทุ่มเททุกอย่างเพื่อเขาชีวิตของเธอ มีแต่เขา แต่แล้วผู้ชายคนนั้นกลับบอกว่า เขาอึดอัดกับการอยู่ข้างๆ เธอความรักที่มากเกินไปของเธอทำให้เขาเดือดร้อน และขอให้เธอปล่อยเขาไปดวงตาคู่เดิม ต้องมองผู้ชายที่รักมากเดินจากไปอีกครั้งการเป็น ?เด็กดี? ช่วยอะไรไม่ได้และคราวนี้ เธอก็โทษแม่ไม่ได้...เธอกลับมาที่บ้าน นั่งเหม่อมองออกไปที่หน้าต่างบานเดิมความเศร้าทำให้เธอกินอะไรไม่ลง แม้ท้องจะหิวโหยเธอไม่รู้สึกอยากดูแลร่างกายที่ไร้ค่าของเธออีกต่อไปเฝ้านึกโทษโชคชะตา ที่กลั่นแกล้งให้เธอไร้พ่อ และไร้คนรักในช่วงเวลาแห่งความเศร้านั้น เธอคิดที่จะฆ่าตัวตายเพราะคิดว่ามันน่าจะเป็นวิธีเรียกร้องความรักจากคนที่ไม่รักเธอได้ดีที่สุดเธอจึงเดินไปที่ประตูห้องนอน ตั้งใจจะออกไปที่ดาดฟ้าของบ้านแต่แล้วก็ต้องชะงัก เมื่อเห็นถาดอาหารของแม่วางอยู่ที่หน้าประตูนั้น หญิงสาวเพิ่งนึกได้ว่า เธอยังไม่ได้คุยกับแม่เลยตั้งแต่กลับมาที่บ้านอันที่จริง เธอแทบหลงลืมไปแล้วว่า ยังมีแม่อยู่ในบ้านเดียวกับเธอเธอจึงออกจากห้องไปตามหาแม่...และพบว่าแม่อยู่ที่หลังบ้านเพียงลำพังนั่งหลังขดหลังแข็งซักเสื้อผ้าให้เธออยู่เงียบๆบางครั้งแม่ใช้แขนปาดเหงื่อที่หน้าผากอย่างอ่อนล้า แต่ก็ยังคงซักผ้าให้เธอต่อไป ความรู้สึกบางอย่างแล่นเข้ามาสู่หัวใจอย่างน่าละอายแม่กำลังพยายามทำทุกอย่างเพื่อดูแลเธอ แต่เธอกำลังคิดจะทำร้ายตัวเองเพื่อเหนี่ยวรั้งให้ผู้ชายคนหนึ่งกลับมาหญิงสาวไม่เคยรู้เลยว่า...จากวันนั้นจนถึงวันนี้ทุกครั้งที่เธอเฝ้ามองประตูรั้วบ้านผ่านหน้าต่างห้องนอนมีใครคนหนึ่งเฝ้ามองเธอผ่านประตูด้านหลังของเธอเสมอเธอมัวแต่เดินตามหาความรักที่ไม่มีอยู่ในมือทั้งที่ตลอดเวลายังมีอีกหนึ่งรักแท้ที่เดินตามเธออยู่ข้างหลังเพียงแต่เธอไม่เคยหันกลับไปมองเท่านั้น... อันที่จริง เราทุกคนก็คงมีความรักแบบนี้รักที่อยู่ใกล้เรามาเสมอ แต่เราทำเป็นมองไม่เห็นเพราะมัวแต่พยายามไขว่คว้าความรักที่ไม่มีอยู่จริงเฝ้าร่ำร้องอยากได้ความรักจากคนที่ไม่เห็นคุณค่าในตัวเราแต่กลับผลักไสคนที่พร้อมจะทุ่มเททุกอย่างเพื่อเรา หญิงสาวเดินกลับห้องนอน กินอาหารของแม่จนหมดแ ล้ ว เ ธ อ ก็ เ ดิ น ก ลั บ ไ ป ก อ ด แ ม่เธอขอโทษที่ทำให้แม่ต้องเหนื่อยและรักเธอข้างเดียวมาเสมอแม่กอดเธอ ไม่พูดอะไรมากมาย เพียงแค่ยิ้มอย่างโล่งใจและมีความสุขที่สุดในชีวิต ความรักไม่เคยหายไปจากชีวิตใครอยู่ที่ว่าเราจะยอมหันไปมองรักที่เดินตามหลังเรามาบ้างหรือเปล่าอย่ามัวฟูมฟายกับการจากไปของคนที่ไม่ได้รักเราจนละเลยคนที่เดินตามหลังเรามาเสมอเมื่อในวันนี้ รักแท้...มันอยู่ใกล้ชีวิตคุณที่สุดแล้ว